Les Neiges du Kilimandjaro

‘‘Τα κακά νέα είναι απλώς καλά νέα που έχουν μεταμφιεστεί’’ 

 λέει στην ταινία Les Neiges du Kilimandjaro.

Ίσως αυτό να είναι που λείπει από τη ζωή μας, λίγο περισσότερος οπτιμισμός.

Ίσως αν προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε περισσότερο καλοπροαίρετα να νιώσουμε καλύτερα.

Αντί να βλέπουμε παντού σκοτάδια ας προσπαθήσουμε να δούμε τη μικρή ηλιαχτίδα που πάντοτε είναι εκεί να μας φωτίζει. 

Μια πολύ ανθρώπινη ταινία όπου η ελπίδα ποτέ δε χάνεται. 

Και αναδεικνύεται η σημασία του όχι μόνο να είσαι άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων αλλά συνάνθρωπος επίσης.

Carousel

Όταν σκέφτεσαι είναι σαν να έχεις μέσα στο κεφάλι σου ένα carousel. Κάθε σκέψη είναι και από ένα αλογάκι. Όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι είναι σα να βάζεις μπρος στο carousel.

 Στην αρχή το κάθε αλογάκι γυρίζει σε συγκεκριμένη θέση και ταχύτητα. Όμως όσο περισσότερο σκέφτεσαι τόσο πιο γρήγορα αρχίζουν να κινούνται τα αλογάκια. Τα φωτάκια τους ανακατεύονται μέχρι που δεν αναγνωρίζεις πλέον τη μορφή τους. Όλα μοιάζουν τόσο ίδια και κινούνται τόσο γρήγορα που το κεφάλι σου ζαλίζεται.

 Αλλά τώρα πια είναι πολύ αργά για να το σταματήσεις γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κάποιος μοχλός που να σταματάει τις σκέψεις όποτε εσύ θελήσεις. Παρ’ όλα αυτά εύχεσαι να υπήρχε κάποιος τρόπος ώστε το carousel σου να σταματούσε για πάντα και να μπορούσε να σε κάνει να μην σκέφτεσαι.   

Χρώματα

   Ας βάλουμε λίγο χρώμα στη ζωή μας.

 Με οποιοδήποτε τρόπο. 

Όλα θα γίνουν πιο όμορφα. 

Τα χρώματα φέρνουν πάντοτε χαρά και ευτυχία. 

Τα χρώματα δίνουν ζωή.   

Τα χρώματα μας βγάζουν από μια μονότονη καθημερινότητα. 

Τα χρώματα δίνουν μια χαρούμενη πινελιά στον τρόπο ζωής μας

Τα χρώματα είναι μια έντονη πιτσιλιά στις καρδιές μας

Δεν είναι απαραίτητο να ζωγραφίσεις για να έχεις χρώμα

Δεν χρειάζεται να τα αποτυπώσεις σε κάποιο χαρτί

Το να γελάς δυνατά

δίνει χρώμα

Να τραγουδάς με χαρά

δίνει χρώμα

Να αγαπάς με όλη σου την καρδιά

δίνει χρώμα

Να βοηθάς κάποιον που στο ζητά

δίνει χρώμα

Να περπατάς με βήματα γοργά

δίνει χρώμα

Να κάνεις πράγματα τρελά

δίνει χρώμα

Να έχεις παπούτσια διαφορετικά

δίνει χρώμα

Να πιάνεις στραβά τα μαλλιά

δίνει χρώμα

Να κάνεις από βράχους βουτιά 

δίνει χρώμα

Να κάνεις γκριμάτσες και χαζά

δίνει χρώμα 

'' Ότι σε κάνει χαρούμενο δίνει χρώμα ''

Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που δίνουν χρώμα στη ζωή μας και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει... 

Ας βγούμε από οποιαδήποτε μουντή ή ασπρόμαυρη ζωή.

 Είναι τόσο εύκολο.

Χρειάζεται μόνο λίγο χρώμα

The come back

Πέρασαν τόσο γρήγορα οι μέρες από τότε που τέλειωσαν οι διακοπές του Πάσχα και ούτε που κατάλαβα πως πέρασε αυτός ο μήνας. Ίσως επειδή είχα τόσα πολλά να κάνω και τόσα πολλά να σκεφτώ, και ακόμη έχω δηλαδή απλά αποφάσισα να αφιερώσω και λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να αρχίσω να ξαναγράφω αλλά τώρα είμαι πίσω στις υποχρεώσεις, πίσω στη σχολή, και ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον περίμενα ακριβώς έτσι τον πρώτο φοιτητικό χρόνο. Είχα την εντύπωση ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο χαλαρά και ξέγνοιαστα, έτσι είχα ακούσει τουλάχιστον. Πίστευα ότι θα βγαίνω συνέχεια, θα πηγαίνω εκδρομές, θα παίζω μουσική, θα γράφω, θα βγάζω φωτογραφίες, θα βλέπω ταινίες, θα διαβάζω βιβλία, θα κοιμάμαι και θα  α ρ ά ζ ω . . . θα κάνω δηλαδή ότι δε μπόρεσα τη χρονιά που μας πέρασε. Ότι θα έχω όλο το χρόνο να γνωρίσω καινούρια πράγματα και να ζήσω αξέχαστες εμπειρίες. Φοβόμουν ότι θα έχω άπειρο ελεύθερο χρόνο και δε θα ξέρω πώς να τον αξιοποιήσω. Αντιθέτως, αυτό τον καιρό τρέχω όλη μέρα. Κοιμάμαι λίγο και δεν έχω χρόνο για τίποτα από όλα αυτά.

Είναι βέβαια οι επιλογές που κάνει ο καθένας και οι προτεραιότητες που βάζει, ειδικά στα πρώτα χρόνια, αφού καθορίζουν κάπως την μετ’ έπειτα πορεία του. Είναι τα πρώτα βήματα μιας κάποιας ανεξαρτησίας εφόσον ζει πια μακριά από την οικογένειά του και διαμορφώνει μια καθημερινότητα διαφορετική από εκείνη που έχει συνηθίσει. Για αυτό και δεν παραπονιέμαι που δεν έχω όσο χρόνο θα ήθελα, αφού διάλεξα να κάνω τόσα πράγματα φέτος. Είναι το πτυχίο αντίστιξης και το πιάνο που θέλουν πολύ χρόνο, η θεατρική ομάδα που πρέπει να κάνουμε πρόβες μέχρι αργά, είναι και η σχολή που είναι απαιτητική, ειδικά τα εργαστήρια.



 Και ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα και στο μυαλό μου υπάρχουν τόσα σταυροδρόμια που μερικές φορές δεν ξέρω ποιο δρόμο πρέπει να πρωτο-ακολουθήσω. Τον τελευταίο καιρό πιάνω συνεχώς τον εαυτό μου να αναρωτιέται για το αν έχω όντως διαλέξει το σωστό δρόμο και αρχίζω τις αμφιβολίες, μέχρι που ηρεμώ ξανά. 


Λογικά μέσα μας πάντα ξέρουμε ποιο είναι το σωστό. Ένα προαίσθημα, μια μικρή φωνή της συνείδησης, κάτι τέλος πάντων που όταν χρειάζεται να πάρουμε κάποια απόφαση μας ψιθυρίζει στο αυτί και μας καθοδηγεί. Δε μένει λοιπόν παρά να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να  ακολουθήσουμε τη φωνή της λογικής.

  

Αγάπη είναι...

Αγάπη είναι να περνάς τέλεια και παράλληλα να είσαι ο εαυτός

Αγάπη είναι να τραγουδάς και να χαίρεται

Αγάπη είναι να μιλάς ασταμάτητα και να σε κοιτάει με κατανόηση

Αγάπη είναι να χαμογελάς και να χαμογελάει

Αγάπη είναι να δακρύζεις και να δακρύζει 

Αγάπη να τρέχεις όταν νομίζεις πως θα τον χάσεις

Αγάπη είναι να ανησυχείς όταν δεν απαντάει στο τηλέφωνο

Αγάπη είναι να τον φροντίζεις όταν είναι άρρωστος

Αγάπη είναι να χάνεις μάθημα για να περάσετε περισσότερη ώρα μαζί

Αγάπη είναι να προσπαθείς να τον κάνεις να γελάσει

Αγάπη είναι να τον σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς

Αγάπη είναι να θυμάσαι όλες τις στιγμές που περάσατε μαζί

Αγάπη είναι να κάνετε μαζί σχέδια

Αγάπη είναι να περπατάτε χέρι χέρι

Αγάπη είναι να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο

Αγάπη είναι να μαγειρεύετε γελώντας και τραγουδώντας

Αγάπη είναι να μιλάτε για ώρες και να έχετε πάντα κάτι να πείτε

Αγάπη είναι να λείπετε ο ένας στον άλλο όταν χωρίζεστε

   

Αγάπη είναι να σε περιμένει μέχρι αργά να επιστρέψεις και να σου φτιάχνει τοστάκια επειδή είσαι κουρασμένη

Αγάπη είναι να είναι πάντα εκεί όταν τον χρειάζεσαι

Αγάπη είναι να σε ακούει ακόμη και όταν δεν έχει πάντοτε κάτι να πει

Αγάπη είναι να βλέπει τις αγαπημένες σου ταινίες και να ακούει μουσική που δεν θα άκουγε αν δεν ήσουν εσύ

Αγάπη είναι να σκέφτεται ότι σκέφτεσαι πριν το σκεφτείς

Αγάπη είναι να προσπαθεί να σε εντυπωσιάσει με εκπλήξεις

Αγάπη είναι να σου φέρνει πρωινό μόλις ξυπνάς

Αγάπη είναι να νοιάζεται περισσότερο για τη δική σου ευχαρίστηση

Αγάπη είναι ένα παιχνίδι για δύο

Αγάπη είναι οι βόλτες με ποδήλατα

Αγάπη είναι τα φιλιά στη βροχή

Αγάπη είναι οι ατέλειωτες συζητήσεις στο κρεβάτι

Αγάπη είναι οι εκδρομές προς το άγνωστο

Αγάπη είναι οι εξερευνήσεις σε μέρη μαγικά

Primavera

Πόσο αγαπάω την άνοιξη 

τις μυρωδιές της

τις γεύσεις της 

τις ανθισμένες πασχαλιές

και τις αμυγδαλιές

τα τραγούδια

τις εκδρομές

τις ηλιόλουστες μέρες 

ακόμη και τις βροχερές μέρες

όλα φαίνονται πιο όμορφα 

ίσως επειδή είναι πιο όμορφα

ίσως επειδή παίρνουμε μια μικρή γεύση καλοκαιριού

αυτή την πρώτη δόση καλοκαιριού

που μας χρειάζεται για να συνεχίσουμε 

ίσως επειδή οι μέρες μεγαλώνουν

και διώχνουν μακρυά το σκοτάδι

ίσως επειδή βλέπουμε τον ήλιο να χαμογελάει

και έπειτα να παίζει κρυφτό με τα σύννεφα

ίσως επειδή ο νυχτερινός ουρανός είναι γεμάτος αστέρια

γιατί το τοπίο γίνεται πια τόσο ξεκάθαρο

Σχέσεις

Τι γίνεται όταν έρθουν κοντά δύο άνθρωποι με τελείως αντίθετους χαρακτήρες;

Όταν φέρεις ένα δοχείο με καυτό νερό δίπλα σε ένα που έχει παγωμένο νερό, τότε μετά από το πέρασμα του χρόνου το καυτό νερό κρυώνει, και το παγωμένο ζεσταίνεται με αποτέλεσμα να γίνουν και τα δύο χλιαρά.

Έτσι συμβαίνει και στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Περνώντας αρκετό καιρό με κάποιον και αφιερώνοντας χρόνο για να τον γνωρίσεις καλύτερα, ασυναίσθητα επηρεάζεσαι από τον τρόπο ζωής του, από τις συνήθειές του, από τον χαρακτήρα του. Αλληλεπιδρά ο ένας με τον άλλο και αναπόφευκτα ανταλλάσετε στοιχεία της προσωπικότητάς σας.

Πράγματα που δεν φανταζόσουν ότι θα σου συμβούν, συναισθήματα που δεν φανταζόσουν ότι έχεις, επιθυμίες που δε φανταζόσουν ότι θα πραγματοποιήσεις είναι πια αυτονόητα λες και ήταν πάντα έτσι. Και ξεχνάς μέρα με τη μέρα πως ήταν στην αρχή. Και όλα ξαφνικά γίνονται πιο όμορφα. 

Έτσι παρ’ όλο που φαινομενικά είστε εντελώς αντίθετοι, μετά από το πέρασμα του χρόνου γίνεστε και οι δύο ‘‘χλιαροί’’. Και είστε τώρα πια τόσο ίδιοι μέσα σε όλες τις διαφορές σας, που να είναι σαν ταιριάζατε από την αρχή.

smooth criminal

Για κάποιο λόγο το ακούω και το τραγουδάω σήμερα όλη τη μέρα αυτό το κομμάτι, πραγματικά. Μα είναι τόσο ωραία η διασκευή με τα τσέλα που δεν μπορώ να αντισταθώ, αν και το original του Michael Jackson είναι αρκετά γαμάτο από μόνο του.

Μύθος

Ένας κινέζικος μύθος λέει πως μια κλωστή έχει δύο άκρα. 

Το ένα άκρο είναι σε εμένα και το άλλο το άκρο το έχεις εσύ.

Όσο πιο μακρυά είναι η κλωστή τόσο πιο πολύ θα περιμένω, 

και αν είναι κοντή, τόσο πιο γρήγορα θα σε συναντήσω.

Θέσεις

Αν τύχει ποτέ και μπεις σε κάποιο λεωφορείο, ή τρένο, μετρό, ηλεκτρικό καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.. σε τι θέση θα καθίσεις; Η αλήθεια είναι ότι λίγοι το αναρωτιούνται ή μπορεί και κανείς. Συνήθως κάθεσαι στην πρώτη κενή θέση που θα βρεις, αν βρεις. Ιδιαίτερα αν είσαι κουρασμένος ή φορτωμένος με πράγματα, λίγο σε νοιάζει η θέση αυτή. 

Έτσι όπως το βλέπω εγώ έχεις δύο επιλογές. Να κάτσεις σε μια θέση που είτε κοιτάει προς τα μπροστά, δηλαδή προς την κατεύθυνση που κινείσαι, είτε προς τα πίσω.

Έστω ότι κάθεσαι σε κάποια θέση που κοιτάει σε κατεύθυνση αντίθετη προς την κίνηση. Καθώς βλέπεις τις εικόνες πίσω σου να χάνονται και τα τοπία να σε προσπερνούν, έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς τι άφησες πίσω σου, τι κέρδισες, τι έχασες, τι θυσίασες και τι αμέλησες. Αναπολείς το παρελθόν. 

Έστω ότι κάθεσαι σε κάποια θέση που κοιτάει προς την κατεύθυνση της κίνησης. Τα πάντα περνούν από μπροστά σου, ξέρεις ακριβώς προς τα που οδεύεις, είσαι επικεντρωμένος στο παρόν, τα μάτια σου συνέχεια στο στόχο, δίνοντας έμφαση στο μέλλον.

Το πίσω σε βάζει σε σκέψεις, όμως το μπροστά σε κινητοποιεί. Καλό θα ήταν να τα συνδυάζουμε και τα δύο καθώς χωρίς παρελθόν δε υφίσταται το μέλλον. Δεν πρέπει ούτε να ξεχνάμε το πως φτάσαμε ως εδώ, αλλά ούτε και να επαναπαυόμαστε με όσα έχουμε καταφέρει και να σταματάμε να βάζουμε νέους στόχους. 

Introduction

  Πολύ αγενές εκ μέρους μου να γράφω τόση ώρα κουλά πράγματα και να μην έχω ακόμη συστηθεί.

  Γεια!

 Είμαι η Χλόη. Είμαι 18 και σπουδάζω την εξαίρετη επιστήμη που λέγεται χημεία. Μαθαίνω επίσης πιάνο, σαξόφωνο και κάνω αντίστιξη.  

  Μου αρέσει γενικότερα η μουσική και το θέατρο και η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος και τα ποιήματα και οι εκδρομές και οι συναυλίες και οι επιστήμες και τα ταξίδια και οι παραστάσεις και οι βόλτες με φίλους ένα ηλιόλουστο δειλινό με λίγο αεράκι και ο ήχος της βροχής όταν πέφτει με δύναμη στο παράθυρο και η μυρωδιά της και τα σαλιγκάρια και τα ουράνια τόξα που την ακολουθούν και το ποδήλατο και η ηρεμία που νιώθω κοιτώντας τη θάλασσα, μα πως γίνεται να ζει κανείς σε πόλη χωρίς θάλασσα και να μη τον πιάνει κατάθλιψη, και τα βραδινά φωτάκια και τα παιχνίδια, ποτέ δεν είναι κανείς αρκετά μεγάλος για παιχνίδια, και η κατάβαση ενός χιονισμένου βουνού με σκι, πραγματική ελευθερία μέσα στην απόλυτη ομορφιά της φύσης, και το κολύμπι σε εξωτικές παραλίες και τα χαμόγελα και οι αγκαλιές και τα καλοκαιρινά φορέματα και τα γλυκά φιλιά και τα αστέρια και ο ήχος των κυμάτων που σκάνε  πάνω στα βράχια και τα καβούρια και η αγάπη και το φεγγάρι και τα λουλούδια και οι πεταλούδες και ο μεσημεριανός ύπνος και τα δημητριακά για πρωινό και η οικογενειακή θαλπωρή και τα τραγούδια στο δρόμο και οι παράξενες γνωριμίες με αγνώστους στο λεωφορείο και οι ιστορίες και η φαντασία και τα όνειρα.

  Και πιθανότατα πολλά άλλα που δε μου έρχονται τώρα στο μυαλό.

 Το πρόβλημα που είχα για αρκετό καιρό τώρα μέχρι σήμερα, είναι ότι ενώ ήθελα, δεν έγραφα τα πράγματα που σκεφτόμουνα είτε επειδή δεν αφιέρωνα τον απαραίτητο χρόνο, είτε επειδή απλώς βαριόμουνα να γράφω, με αποτέλεσμα να ξεχνάω πολλά από αυτά. Για αυτό και αποφάσισα να ξεκινήσω ένα blog ώστε να έχω κάποιο κίνητρο για να αρχίσω να γράφω. Η αλήθεια είναι ότι στις προηγούμενες δημοσιεύσεις ξεκίνησα να γράφω σε 2ο πρόσωπο αλλά ίσως καλύτερο θα ήταν να μην είναι τόσο απρόσωπες, δεν είμαι και σίγουρο, θα δούμε, ίσως να κρατήσω και τα δύο..

καλή αρχή!

Έμπνευση

Τι να είναι άραγε η έμπνευση; Υπάρχει στ’ αλήθεια ή είναι απλώς ένα παιχνίδι της φαντασίας μας; Εγώ θα έλεγα πως υπάρχει και είναι ένα απίστευτα ωραίο συναίσθημα. Κάτι το μαγικό θα μπορούσα να πω. Για να νιώσεις την εμπειρία της έμπνευσης φτάνει να αρχίσεις να σκέφτεσαι. Όσο συχνότερα, τόσο καλύτερα καθώς η αρχή της έμπνευσης είναι οι απλές σκέψεις.

Εκεί που κάθεσαι ανενόχλητος έρχεται ξαφνικά μια απλή σκέψη στο μυαλό σου, μια οποιαδήποτε σκέψη. Και όπως όταν πετάς ένα πετραδάκι στο νερό σχηματίζονται κύματα σε ομόκεντρους κύκλους, έτσι και η εμφάνιση μιας απλής σκέψης αυτομάτως προκαλεί τη δημιουργία πολλών άλλων διαφορετικών σκέψεων. Και ενώ αρχικά σου φαίνεται πως η μέρα σου θα είναι μια συνηθισμένη μέρα όπως και όλες οι άλλες, έρχεται χωρίς καμιά προειδοποίηση η έμπνευση. 

Θα νιώσεις σαν κάποιος να ανοίγει μαγικά μια βρύση μέσα στο μυαλό σου και κυλάνε συνεχόμενα ιδέες που δεν φανταζόσουν ότι μπορείς από μόνος σου να έχεις. Ρέουν σκέψεις, μελωδίες, στίχοι, κείμενα ολόκληρα που κάποιος σου ψιθυρίζει μυστικά στο αυτί, μονάχα σε εσένα.  Μπορείς να νιώσεις ξεχωριστός έστω και για μια στιγμή.

Άρχισε λοιπόν και συ να σκέφτεσαι. Περισσότερο. Όσο  μπορείς περισσότερο. Οτιδήποτε. Μπορεί να μοιάζει ασήμαντο στην αρχή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις σε  τι μπορεί να καταλήξει. Μπορεί να μην καταλήξει πουθενά, αλλά ίσως και να καταλήξει σε κάτι εμπνευσμένο. 

Όπως και να έχει πάλι κερδισμένος θα βγεις. Οι σκέψεις ποτέ δε χάνονται, απλά φυλάσσονται σε κάποιο συρταράκι μέχρι να τις ξαναχρειαστείς. 

Σκέψου είναι καλό! χαχαχα 

Αγαπημένο κομμάτι των Beatles από το αγαπημένο musical Across the Universe..

What we think we become

watch your thoughts for they become words,

watch your words for they become actions,

watch your actions for they become  habits,

watch your habits for they become your character and

watch your character for it becomes your destiny.

Margaret Thatcher

Σκέψεις

Σκέψεις, ιδέες, επιθυμίες, φόβοι, απαιτήσεις, αγωνίες, φιλοδοξίες και άπειρα σχέδια για το μέλλον, ξεχασμένα όνειρα, κρυμμένα μυστικά.. Μικρά φαντάσματα του μυαλού. Παντού στο κεφάλι σου. Συγκρούονται μεταξύ τους, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Όπως τα μόρια ενός αερίου που βρίσκονται κλεισμένα σε ένα κουτί και ποτέ δεν ηρεμούν, αλλά τείνουν να καταλάβουν ότι χώρο τους διαθέτεις με άτακτες, συνεχείς, χαοτικές κινήσεις. Έτσι και όλες αυτές οι σκέψεις παγιδευμένες στο κεφάλι σου, αποτρελαμένες, χωρίς να ηρεμούν, καταλαμβάνουν όλο το χώρο που τους δίνεις. Αν προσπαθήσεις να τις διώξεις, η κατάσταση χειροτερεύει. Όσο περισσότερο τις συμπιέζεις, τόσο πιο γρήγορα αυτές κινούνται, σαν να συμπίεζες αέριο σε δοχείο. Ώρες ώρες εύχεσαι να υπήρχε ένας on-off διακόπτης για να μπορείς να τις ξεφορτωθείς για λίγο, ίσα ίσα μέχρι να καθαρίσει το κεφάλι σου.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις, αυτές οι δυο εικόνες ίσως να εξηγούν λίγο καλύτερα αυτό που προσπαθώ να  περιγράψω.

Παπαρούνα

Τόσο όμορφη και ξεχωριστή ανάμεσα στα υπόλοιπα λουλούδια. Όμως όταν την κόψεις, όταν την ξεριζώσεις και την αποχωρίσεις από το φυσικό της περιβάλλον, τότε μαραίνεται, μαραζώνει και σιγά σιγά πεθαίνει. Δεν προσαρμόζονται όλοι σε αλλαγές στον τρόπο ζωής. Κάποιοι δυνατότεροι επιβιώνουν και άλλοι πιο αδύναμοι σαν την παπαρούνα μας μαραζώνουν και σιγά σιγά πεθαίνουν.